Natte handtekening versus elektronische handtekeningen: Wat zijn de verschillen?

Al vele jaren worden elektronische handtekeningen die voldoen aan de ESIGN- en UETA-richtlijnen in de Verenigde Staten wettelijk gelijkwaardig geacht aan traditionele handgeschreven (natte) handtekeningen. Hun acceptatie is wereldwijd toegenomen onder regelgeving zoals de eIDAS van de EU en de ZertES van Zwitserland, waardoor particulieren en bedrijven bindende overeenkomsten online kunnen sluiten met snelheid en veiligheid. In tegenstelling tot een fysieke handtekening met pen en inkt, wordt een elektronische handtekening digitaal geplaatst, waardoor een contract of document zijn juridische geldigheid behoudt, ongeacht de vorm.

Hoewel de termen 'elektronische' en 'digitale' handtekeningen vaak door elkaar worden gebruikt, verschillen ze aanzienlijk van de conventionele natte handtekening in hun creatie en toepassing.

Digitale handtekeningen bieden een sterkere beveiligingslaag dan traditionele natte handtekeningen, omdat ze veel beter bestand zijn tegen vervalsing. Papieren documenten met natte handtekeningen kunnen daarentegen worden zoekgeraakt, gewijzigd of beschadigd – uitdagingen die worden vergroot in omgevingen met grote volumes en meer menselijke fouten.

Platformen zoals Sign.Plus verbeteren dit proces door te zorgen voor veilige opslag en het uitgeven van een voltooiingscertificaat voor elk ondertekend document, waarin essentiële details worden vastgelegd, zoals namen, IP-adressen en gebruikte apparaten. Omdat elke stap op een onveranderlijke manier wordt vastgelegd, zijn elektronische handtekeningoplossingen de veiligste methode geworden voor het uitvoeren van contracten tegenwoordig.
‍